III) Kur’an’ın “İlahi Vahiy mi?” (Tanrı Sözleri mi?), Yoksa “Elçinin Sözleri mi?” (İnsan Yapısı mı?) Olduğu Konusunda!
Kur’an’da, “…(Kur’an), andolsun ki, kerim (onurlu) olan bir elçinin sözüdür…” (Hakka Suresi, ayet 40)
diye bir ayet var ki, Kur’an’ın Tanrı yapısı değil, insan yapısı
olabileceği görüşüne yer verebilecek niteliktedir. Bu görüşü ayrıca
pekiştiren konular da yok değildir. Şu bakımdan ki, bir kere Muhammed’in
öldüğü tarihte ortada Kur’an diye derlenmiş bir kitap yoktu; bu kitap
onun ölümünden çok sonra, daha doğrusu üçüncü halife Osman b. Aftan
zamanında ortaya çıkmıştır (Osman, Hicret’in 23. ve 35. yılları arasında “halife” olarak iktidarda bulunmuştur). Çünkü, Muhammed, “vahiy”dir
diyerek yerleştirdiği buyrukları derli toplu bir kitap haline getirmeyi
düşünmemiştir. Bu buyrukları, dağınık durumda küçük taşlar, deri ve ağaç
yaprakları ya da deve ve koyun kemikleri üzerine yazılmış olarak
bırakmıştır. Her ne hikmetse bunların zamanla kaybolup gidebileceğini ve
Kur’an’ı ezber etmiş kimselerin de öleceklerini göz önünde tutmamıştır.
Bundan dolayıdır ki, onun ölümünden sonra, daha doğrusu ilk halife Ebu
Bekir zamanında, bu buyrukları bir araya getirme ihtiyacını dile
getirenler oldu; eğer derlenmeyecek olursa Muhammed’den kalma “vahiy”lerin
yok olup gideceği öne sürüldü. Bu şekilde düşünenlerin başında Ömer bin
Hattab vardı. Fakat, Ebu Bekir direndi; Muhammed’in yapmayı düşünmediği
bir şeyi yapmanın doğru olmayacağını öne sürdü. Bununla beraber Ömer’in
ısrarları üzerine teklifi kabul ederek, vaktiyle Muhammed’e katiplik
yapmış olan Zeyd İbn Sabit adında birini ayetlerin derlenmesi işiyle
görevlendirdi. Bu görevi kabule eden Zeyd, bir yandan vahiylerin yazılı
bulunduğu çeşitli nesneleri inceleyerek, diğer yandan da Kur’an’ı
ezberlemiş olanları, yani hafızları dinleyerek -ki bunların sayısının o
tarihlerde pek az, muhtemelen sadece 7 olduğu söylenir-, Kur’an’ı
derlemeye başlar. Etrafa haber salarak, her kimde Muhammed’den ayet
olarak elde edilmiş bir şey varsa getirilmesini ister. Söylendiğine göre
herhangi bir buyruğu Kur’an’a geçirmek için iki tanık dinler; bazen bir
tanıkla da Kur’an’a koyduğu parçalar olmuştur (örneğin, Tevbe
Suresi’nin son iki ayetini tek tanık esasına göre koyduğu kabul edilir).
Bir yıl süren bir çalışma sonucunda Kur’an ayetlerinin, surelerinin
bulunduğu iki kapaklı bir kitap (Mushaf) meydana getirir. Ebu Bekir’e
takdim eder. Ebu Bekir’in ölümünden sonra bu derleme ikinci halife Ömer
bin Hattab’ın yanında bulunur; o ölünce kitap, kızı Hafsa’ya geçer.(15) Ömer’in
ölümü üzerine üçüncü halife olarak devletin başına gelen Osman b.
Affan, Kur’an’ın ikinci kez derlenmesini gerekli görür. Çünkü,
kendisine, Müslümanların okudukları Kur’an’da birbirini tutmayan
şeylerin olduğu söylenmiştir. Bunun üzerine Osman, adamlarını Hafsa’nın
yanına gönderip, ondaki “Mushaf’ı (Kur’an’ı) getirtir ve Zeyd İbn
Sabit’in başkanlığında kurduğu üç kişilik bir heyeti ikinci kez derleme
işiyle görevlendirir. Bir kısım din bilginine göre bu heyet, Hafsa’dan
gelen “Mushaf’ı aynen kopya etmiştir; diğer bir kısmına göreyse, bazı
değişiklikler yapmış ve hiç değilse Kur’an’ın Kureyş diliyle oluşmasını
sağlamıştır. Fakat, her ne olursa olsun, halife Osman zamanında bu heyet
tarafından yeniden derlenen Kur’an’dan kaç adet hazırlandığı
bilinmiyor: bu sayının 4 ile 7 arasında oynadığı söyleniyor. Bununla
beraber o tarihten sonra bu nüshaların kopya edilerek çoğaltıldığı ve
kimi kişilerin kendileri için “Mushaf’lar meydana getirdikleri
anlaşılmaktadır.(16)
Söylemeye gerek yok ki, bu yukarıdaki şekilde derlenmiş olduğu kabul edilen bir kitabı “elçinin sözleri” olarak ya da hatta “kitabı hazırlayanların sözleri” (yani insan yapısı) olarak değerlendirmek pekala mümkündür! Ancak, İslamcılar, Kur’an’ı, “Tanrı sözleri” şeklinde ve daha doğrusu “belagatı ve ihtiva ettiği medeni, adli ahkamı itibariyle mucizevi” bir yapıt olarak kabul etmek dışında başka bir görüşe yer vermezler; farklı görüşte olanları “dinsizlikle”, “Tanrısızlıkla”
suçlamakta kusur etmezler. Kendilerine dayanak olarak da Kur’an’dan
ayetler seçerler. Çünkü, Kur’an’ın birçok yerinde, bu kitabın Tanrı’dan
gelme olarak Muhammed’e verildiği yazılıdır. Örneğin, Nemi Suresi’nde şu
ayet vardır:
“(Resulüm!) Şüphesiz ki bu Kur’an, hikmet sahibi ve her şeyi bilen Allah tarafından sana verilmektedir” (Nemi Suresi, ayet 6).
Yine Necm Suresi’nde Muhammed’in kendiliğinden konuşmadığı ve sadece kendisine indirilen vahiyleri bildirdiği yazılıdır:
“…Arkadasınız (Muhammed) …arzusuna göre de konuşmaz. O (bildirdikleri) vahyedilenden başkası değildir. Çünkü, onu güçlü kuvvetli ve üstün yaradılışlı bir (Cebrail) öğretti…” (Necm Suresi, ayet 1-7).
İnsan Suresi’nde şöyle yazılıdır:
“(Ey Muhammed!) Kuşku yok ki Kur’an’ı sana biz indirdik…” (İnsan Suresi, ayet 23; benzeri ayetler için bkz. Şuara Suresi, ayet 192; Secde Suresi, ayet 1-3; Vakıa Suresi, ayet 80; Hakka Suresi, ayet 43; Fussilet Suresi, ayet 1-2; Mü’min Suresi, ayet 1-2; Zümer Suresi, ayet 1; Casiye Suresi, ayet 2; Ahkaf Suresi, ayet 2 vd…).
Enam Suresi’nde, Kur’an’ın “kutsal, yüce ve arınmış sayfalar” üzerinde yazılı olduğu, Muhammed tarafından uydurulmadığı ve Tanrı’dan başka hiçbir güç tarafından oluşturulmayacak “mükemmelliyette” bulunduğu yazılıdır: “Bu indirdiğimiz kutsal kitaptır… şüphesiz o size Rabbinden belgedir…” (Enam Suresi, ayet 155-157). Abese Suresi’nde şu ayet vardır: “(Kur’an) kutsal kılınmış, yüceltilmiş, arınmış sayfalar üzerindedir” (Abese Suresi, ayet 13-14). Tür Suresi’nde şöyle yazılıdır:
“…(Kur’an’ı Muhammed) uydurdu diyorlar öyle mi?.. Eğer iddialarında samimiyseler, Kur’an benzeri bir söz meydana getirsinler” (Tür Suresi, ayet 34-35) (17)
Görüldüğü gibi bu ayetlerde Tanrı’nın Muhammed’e indirdiği “kitap “tan ya da “yüceltilmiş, arınmış sayfalar üzerine yazılı Kur’an’dan
söz edilmekte, ama Muhammed’in ölümü tarihinde ortada böyle bir şey
yok! Zira, yukarıda değindiğimiz gibi, Kur’an’ın kitap (mushaf) haline
getirilişi onun ölümünden çok sonraki bir tarihe rastlamakta. Bu konular
bir yana, fakat biraz önce belirttiğimiz gibi, Hakka Suresi’nde,
Kur’an’ın Muhammed’in sözleri olduğuna dair ayet var ki, şöyledir:
“…(Kur’an), andolsun ki, kerim (onurlu) olan bir elçinin sözüdür. O, şair sözü değildir…” (Hakka Suresi, ayet 40).
Gerçekten de bu ve benzeri ayetlere bakarak ve ayrıca Kur’an’ın
Muhammed’in ölümünden sonra birkaç kişilik bir heyet tarafından
derlenmesiyle ilgili yukarıda özetlediğimiz bilgileri göz önünde tutarak
Kur’an’ı akılcı bir şekilde eleştirecek olursak, bu kitabın,
Muhammed’in günlük siyasetinin gereksinimlerini karşılayan hükümlerden
oluştuğunu, bu itibarla onun sözlerinden (ya da hatta kısmen de olsa onu
derleyenlerin görüşlerinden) ibaret olduğunu söylemek de mümkündür. Ve
hele Kur’an’da buyruklara baş eğmenin Tanrı’ya ve Muhammed’e baş eğmek
demek olacağını öngören, öte yandan Tanrı’nın Muhammed’e salavat
getirdiğini sergileyen ayetlere göz atacak olursak, bu görüşü savunmak
daha da kolaylaşmış olur. Şu bakımdan ki, bir kere Kur’an’da, Muhammed’e
baş eğmenin Tanrı’ya baş eğmek demek olduğuna dair pek çok ayet var.
Örneğin, Nisa Suresi’nde, “Peygambere boyun eğen, Tanrı’ya boyun eğmiş olur” (Nisa Suresi, ayet 80) diye yazılı. Yine Nisa Suresi’nde, “Her
kim Allah’a ve peygamberine itaat ederse, işte onlar Allah ‘m nimetine
eriştirildiği peygamberlerle beraberdirler… “ (Nisa Suresi, ayet 59, 69;
ayrıca bkz. Nur Suresi, ayet 52; Ahzab Suresi, ayet 71; Fetih Suresi,
ayet 17). Fetih Suresi’nde şu ayet vardır:
“Ey Muhammed! Şüphesiz sana baş eğerek ellerini verenler, Allah baş eğip el vermiş sayılırlar” (Fetih Suresi, ayet 10).
Ahzab Suresi’nde, Tanrı’ya ve Muhammed’e itaat edip iyi iş yapanların
iki kat mükafata kavuşacakları, ayrıca cennette bol bol rızık
alacakları anlatılmıştır (Ahzab Suresi, ayet 31).Yine bunun gibi
Muhammed’i incitmenin ya da ona karşı gelmenin Tanrı’yı incitmek ve
Tanrı’ya karşı gelmek olduğuna dair ayetler var. Örneğin, Ahzab
Suresi’nde şöyle yazılıdır:
“Allah’ı ve peygamber’i incitenlere Allah, dünyada da lanet etmiştir ahirette de ve onlara horlayıcı, aşağılatıcı bir azap hazırlamıştır” (Ahzab Suresi, ayet 57; ayrıca bkz. Mücadele Suresi, ayet 22).
Yine bunun gibi Tanrı’nın ve Muhammed’in verdiği hükümler dışında iş görülemeyeceği şöyle bildiriliyor:
“Allah ve Resulü bir işe hüküm verdiği zaman, inanmış bir erkek ve kadına o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allah’a ve resulüne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur” (Ahzab Suresi, ayet 36).
Fakat, bütün bunlardan başka bir de Kur’an’da, Tanrı’nın Muhammed’e “salavat” getirdiğine ve Müslümanların Muhammed’e teslimiyet östermeleri gerektiğine dair şöyle bir ayet vardır:
“Şüphe yok ki, Allah ve melekleri, Peygamber’e çok salavat getirirler. Ey müminler! Siz de ona salavat getirin ve tam bir teslimiyetle selam verin” (Ahzab Suresi, ayet 56).
Bu ayetin bir başka şekli şöyledir:
“Bir hakikattir ki, Allah ve melekleri, o yüce nebi Muhammed’e salat ederler. Ey müminler, siz de hep ona sakıt ediniz ve hulus ile selam veriniz” (Ahzab Suresi, ayet 56).(18)
Bu vesileyle belirtmekte yarar vardır ki, ayette geçen “salat” ya da “salavat” sözcükleri, sadece Muhammed’i övmek ve yüceltmek anlamında değil, aynı zamanda ona “dua” ve “ibadet” etmek anlamındadır. Çünkü, “salat”, namaz şeklindeki ibadetin ta kendisi olduğu gibi (“salavat” sözcüğü de “namazları” karşılar), aynı zamanda dua şeklinde olmak üzere “Aleyyisselatu vesselam” ya da “Salavatullahi aleyh” veya “Sallalahü aleyhi ve selam” şekillerinde de kullanılır. Daha başka bir deyimle “namaz” sözcüğü, gerek Kur’an’da., gerekse hadislerde, duanın en mükemmel şekli olan “salat”
deyimiyle karşılanmıştır. Ve işte Ahzab Suresi’nin yukarıdaki 56.
ayetine göre Tanrı, melekleriyle birlikte Muhammed’e salavat getirir
durumda bulunmaktadır. Bu böyle olunca Hakka Suresi’nde yer alan, “…(Kur’an), andolsun ki, kerim (onurlu) olan bir elçinin sözüdür. O, şair sözü değildir…”(Hakka Suresi, ayet 40) şeklindeki
ayet hükmüne bakarak Kur’an’ı, Muhammed’in sözleri olarak kabul etmek
yanlış olur mu? Kendisine Tanrı tarafından salavat getirilen bir
kimsenin, Kur’an’ı kendi sözleri olarak tanımlaması kadar doğal ne
vardır ki?
Nitekim vaktiyle, “Mutezili”ler ve onlardan biraz daha özgür düşünebilenler, Kur’an’ın iki kapak sayfası arasında bulunan şeyin “Allah’ın sözü” olduğu iddialarına karşı çıkmamışlar mıdır? Kur’an’ın, bir bakıma “insan yapısı” bir kitap okluğunu savunmamışlar mıdır? Bu yüzden “zındık” sayılmamışlar mıdır? Ya da bazı “Harici’ler
Kur’an’daki bazı surelerin Kur’an’a layık olmadığını belirterek,
Tanrı’nın ağzından çıkmadığını ima etmemişler midir? Örneğin, Kur’an’ın
Yusuf Suresi’nde Yusuf (Peygamber’le) ilgili aşk hikayesinin Tanrı
sözleri olmayabileceğini bildirmemişler midir?(19)
Öte yandan Muhammed’in ölümü sırasında Kur’an’ın ne halde
bulunduğunun saptanamadığı, üstelik o zaman henüz kesin şeklini almış ve
tamamlanmış bir vahiyler kitabı olmadığı bir gerçek değil midir? Kur’an
ayetlerinin bugünkü biçimiyle yazılıp bir araya getirilmesi,
Muhammed’in ölümünden sonra olmamış mıdır? Biraz önce değindiğimiz gibi
Kur’an, ilk kez birinci halife Ebu Bekir döneminde ve daha sonra üçüncü
halife Osman döneminde derlenmemiş midir?(20)
Ve nihayet Osman’ın “mushafı”nın tamamiyeti konusunda
itirazlar (özellikle Şiiler tarafından) öne sürülmemiş midir? Ve işte bu
tür iddiaları göz önünde tutan ve Hakka Suresi’nde yer alan bu ifadenin
“Kur’an, elçinin kendi sözüdür” şeklinde bir kanı yaratacağını düşünen İslamcılar, bu ayeti “elçinin getirdiği sözdür” şekline dönüştürmüşlerdir.(21)
Kanıt olarak, aynı ayet içindeki şu sözleri göz önünde tutmuşlardır:
“…Eğer Muhammed bize karşı ona bazı sözler katmış olsaydı, biz onu kuvvetle yakalardık, sonra onun şahdamarını koparırdık. Hiçbiriniz de onu savunamazdınız…” (Hakka Suresi, ayet 38-52).
Fakat, her ne olursa olsun, Kur’an’daki sure ve ayetlerin “Tanrı sözü” olup olmadığı konusunda girişilecek akılcı bir eleştirinin İslamcıları güç durumda kılacağı muhakkaktır. Nitekim, Tanrı’nın “niteliği”yle “kişiliği” arasındaki ilişkilerin ilahiyata ait bir sır olduğu, dolayısıyla insan aklının bunu idrak edemeyeceği ve bu nedenle Kur’an’ın “gayri mahluk” (yaratılmamış), daha doğrusu “Tanrı sözü”
olduğunun kabul edilmesi gerektiği doğrultusundaki İslamcı tez,
vaktiyle akliyeci Müslümanlar ve daha sonra mutezile sınıfı tarafından
reddedilmişti. Öte yandan Tanrı’nın “konuşucu” olmadığı görüşünden hareketle, Kur’an’ın “yaratılmış” (yani “mahluk”) hatta “fani” olduğunu öne sürenler olmuştur. O kadar ki, al-Fazali (ö. Hicri 1236), Kifaya adlı yapıtında, Kur’an’daki sözlerin “mahluk”
(yaratılmış) olduğunu söylerken, Kur’an’dakı sözlerin Tanrı’ya ve hatta
Muhammed’e ulaşmayabileceği ihtimaline de yer vermiştir. al-Aşari ve
daha sonraki Eş’ari’Ier, Tanrı’nın “kelamının”, harfsiz ve sözsüz, sadece “ruhi bir söz” olduğu görüşünü savunmakla beraber, Kur’an’ın “fani” ve “mahluk”
(yaratılmış) olduğu inançlarına karşı çıkmışlardır. Fakat, şu bir
gerçek ki, Kur’an’ı, Tanrı sözü olmaktan başka bir tanımla öne sürmenin
dinsizlik olduğu görüşü üstün gelmiş ve bu nedenle Kur’an, eleştiri dışı
tutulmuştur. Her türlü eleştirinin, bu kitabın insan yapısı .olduğu
sonucunu doğurabileceği endişesi her zaman için ağır basmıştır. Bu
nedenle Kur’an, gerçeklere götüren tek yol, tek kitap olarak benimsene
gelmiş ve eleştirel aklın etki alanı dışında tutulmuştur. Ancak, bilim
tarihi, insan aklının devamlı şekilde geliştiğini, sınırsız bir yaratma
gücüne sahip olduğunu ve bu nedenle onun her ne alanda olursa olsun, her
türlü yasağa karşı savaşımını önlemenin mümkün bulunmadığını ortaya
koymuştur. Nitekim, Batı dünyasında da, aşağı yukarı 1400 yıllık bir
gelişme süreci içerisinde akıl, her türlü yasağı yenerek Yahudi ve
Hıristiyan dinlerini ve bu dinlerin “kutsal” bilinen
kitaplarını (Tevrat’ı, İncil’i) amansız bir eleştiriden geçirebilmiş,
hallaç pamuğu gibi atabilmiş, bu eleştirilerden sonra bu kitapların
insan yapısı şeyler olduğu görüşüne yönelmiş, bunun sonucu olarak aklı
vahyin önüne geçirebilmiş ve böylece, gelmiş geçmiş uygarlıkların en
ileri gidenini meydana getirebilmiştir. Hiç kimse inkar edemez ki, Batı
uygarlığı, bütün eksikliklerine, bütün yetersizliklerine, bütün
kusurlarına rağmen, kendisinden önceki uygarlıkların hepsini de geride
bırakmıştır. Kuşku edilemez ki, Batı dünyası, akılcı güce sahip
bulunduğu için, her daim kendi kendisini aşma olasılığına sahip olarak
geleceğin daha üstün uygarlıklarını yaratacaktır. Temenni olunur ki,
İslam dünyası da akıl yoluyla Kur’an’ı eleştirel süzgeçten geçirsin ve “akıl çağı”na. erişsin. Böyle bir eleştiriyi dine karşı girişilmiş bir saldırı olarak değil, insanları “tek kitap”
alışkanlığından kurtarıp yaratıcı zekaya ulaştırma aracı olarak kabul
etmek gerekir. Geriliklerden, ilkelliklerden, sefilliklerden ve
musibetlerden kurtulmanın başka yolu yoktur. Ve işte bu inançladır ki,
Kur’an’ın eleştirilmesi gerektiği görüşüne yönelmemiz gerekir.
Dipnotlar;
15)Bu konular için bkz. Turan Dursun, Tabu Can Çekişiyor: Din Bu ‘l, Kaynak Yayınlan, üçüncü basım, s.78 vd.
16) Turan Dursun, age, s.88.
17) Ayrıca bkz. Bakara Suresi, ayet 23; Yunus Suresi, ayet 38; İsra Suresi, ayet Kasas Suresi, ayet 49.
18) Prof. Gölpınarlı’nın çevirisinden.
19) Bu konuda al-Şahristani’nin Kitab al-milal va ‘l-nihal adlı yapıtında gerekli bilgiler bulunmaktadır.
20) Bu konuda bkz. Turan Dursun, Tabu Can Çekişiyor Din Bu l adlı kitabının “Kur’an’ın Orijinalleri Yakıldığı için Şimdi Yok” başlıklı yazı. Kaynak Yayınları, üçüncü basım, İstanbul, 1990, c.l, s.78.
21)Turan Dursun. Kur’an Ansiklopedisi. Kaynak Yayınları. İstanbul, 1994 c 7 s 246-247.
11 Yorumlar
bakın ben ALLAH inancı yüksek seviyede olan biriyim fakat benim de anlam veremediğim şeyler var mesela şeytan!! ALLAH a nasıl karşı gelebilir ki onun gücünü kudretini gördüğü halde bunu nasıl yapabilir.lütfen bunu biri açıklasın kafam allak bullak.
YanıtlaSilİnancı yüksek biri olarak Bakara suresinde ki yaradılış ayetlerini okursanız, şeytanın da bir melek olduğunu, insan denen varlığın tanrının halifesi olarak yaratılmasına karşı çıktığı için cennetten kovulduğunu bilirsiniz, tabiki bu işin masal yanı oluyor. Size acizane önerim, türkçe yazılı Tevratı da okumanız, Tanrı ve Şeytan la ilgili bu masalları daha iyi öğrenebilisiniz, Kuran ın bu ayetleri nasıl kopyaladığını göreceksiniz. Yahudi kahin EZRA NIN (ÜZEYİR) yazdığı Tevratla başlayan, Güneşe ve AY a tapmanın tek tanrı inancına döndürüldüğü ilkel düşüncelerle kendinizi kandırmayın, Beyin olarak kendinize inanın kendinize saygı duyun. BEYİN
SilŞeytan melek değil cindir. Bu tutumun sebebi içindeki kibirdir. Meleklerin tamamı Adem e secde etmiştir. Şeytan kendini ateşten yaratıldığı için topraktan yaratılan Adem i secde edilecek makamda görmemiştir. Bunu böyle her zaman söyleyenlere kızıyorum ama burada gerekli. Bize o kadar azap ayetlerinde uyarı yapılmışken nasıl haram işleyebiliyoruz? Ya da sigaranın sağlığa zararlı olduğunu biliyoruz hatta paketin üstünde "SIGARA IÇMEK ÖLDÜRÜR" bile yazarken nasıl günde bir paket içiyoruz? Hırsızlık yapmak kanunen suçtur cezai hükmü vardır ama biz nasıl hırsızlık yapabiliyoruz? Aynı şey binevi. İşte bilerek yanlısı seçmek. Ama şeytan orda secde etseydi bizi kandırmak yanlışa düşürmek için başka bir faktör olmayacaktı. Ama kibiri yüzünden hem kendini hem bizi yaktı. Ona kalsa melekler nurdan yaratılmıştır ve günahsızdırlar. Secde etmese Seytandan önce onların itiraz etmesi gerekirdi. Bide Şeytan meleklerin amiriydi. Eğer amir emri uygulamıyorsa mahiyeti de uygulamaz. Ama ordaki secde Adem e değil emir olduğu için Allah a dır. Melekler secdeden kalıp Şeytanı dik görünce tekrar secdeye kapanmışlar. Bizim amirimiz secde etmemişken bize etmek nasip oldu diye. "Hayırlısı benim" düşüncesi nefiste vardır. Hayvanlar bile birbirlerine üstünlük taslamaktadırlar. Şu konuya da değinim Şeytanın secde etmemesi onun bir seçimidir. Bir dayatma bir zorunluluk bir kaçınılmazlık değil. Ama Allah ezelde Şeytanın bu seçimi yapacağını bilmektedir. (Kader) Diğer ihtimal olan secde etmesi de bir seçenektir ama Allah hangisini seçeceğini bilir. Aynı bizdeki imtihan gibi Allah bizim için yarattığı dünyada vereceğimiz kararları zaten en başında bilir. Bizi direk mahserde diriltecek ve ordaki hesapta "sana namaz kıl desem sen kılmayacaktin" dese insan "yok ben kılardım" der haklı olarak. Ama ışte dünya hayatında bu seçimleri bilinci yaptığımız için yarın hesapta karşı savunma yapamayacağız. Defterde ne yazıyorsa o. Allah insana özgür irade vermiştir. Ve imtihan gereği verdiği kararlardan yarın sorumlu olacaktır. Doğru ise sevap yanlış ise günah birimleri hesaplanıp cennet ve cehennem e gidecektir. Bu verdiği kararlardan Allah sorumlu tutulamaz. Çünkü Allah olasılıkları yaratır seçimi insana bırakır. Sen bir dakikada kaç nefes almak istiyorsan, becerebildiğin ölçüde, o kadar alırsın Allah da senin cigerini ömrün boyunca bilinçli veya bilinçsiz aldığın alacağın tüm nefesleri işleyebilecek şekilde yaratır. Ecel geldiğinde ciğerin kalbin gözün vs. kotası dolar. Ha sen intihar etmişsin yok vurulmuşsun ya da yanmış veya boğulmuşsun gerisi sebeptir seni vuran adamın imtihanında yaptığı seçimdir. Şimdi vereceğim örnek doğru değil ama kavrama açısından iyi sen intihar etmeseydin kalbinin beyninin vs. Kotası, izin verilen süresi, zaten dolacağı için o an yine ölecektin. (Burdan sonrası doğru yani sakıncalı değil.) Ama yok daha atacak nabız sayısı varsa sen veya bir başkası istediği kadar uğraşsın seni yine öldüremez. Örnek: İbrahim Tatlıses adama mermiye kafa atan adam denmeye başlandı, kalbi durup kalp masajı ya da elektroşokla yeniden atanlar, morgda tekrar canlananlar hepsinin internette bilgileri mevcut ama şu anda telden yazıyorum link veremicem. Yani şuraya geliyorum her seçimin tüm seçenekleri (sınırlarımıza, kabiliyetlerimize kadar) insan tarafından olası, Allah tarafından zaten ona zor yoktur sen neyi seçersen o ona uygun bir devam yaratır. Irade de insan tek başına karar verir hiç birinde Allah zorunlu seçim yaptırmaz. Anlaşılmayan bir yer varsa ORAYI sor açıklama yapim. Son olarak diğer semai kitaplara onların ilk haliyle inanırız. Sonrakinin hiçbir harfinin bizce hükmü yoktur çünkü neresi değiştirilip neresi orjinal bilmemekteyiz, bilmemekteler. Bu durum sebebiyle insan ordaki herhangi bir bilgiye "ha demek öyleymiş, hakketten ya, yok burası yalan " dese dinden çıkma riski var. Yorumlanmayacaksa da okumanın bir anlamı yok. SAKIN OKUMA.
YanıtlaSilBu saçma sapan yorumu sırf ibret olsun diye yayınladım.
Silyani bu yoruma senin yorumun nedir ki ibretlik olduğunu düşünüyorsun?
SilAllah herşeyi bilense , yarattığı şeytanın ona baş kaldıracağını bilmiyor muydu ? Allah şeytanı bu dğnyaya bizimle gönderip sonra ona uyarsak ....
SilEvet , son anda imanlı bir arkadaşa bir şeyler anlatmaya çalıştığımı fark ettim.
- İman , aşk gibidir. Gözleri köreltir , beyni mühürler.
Allah herşeyi bilense , yarattığı şeytanın ona baş kaldıracağını bilmiyor muydu ? Allah şeytanı bu dğnyaya bizimle gönderip sonra ona uyarsak ....
SilEvet , son anda imanlı bir arkadaşa bir şeyler anlatmaya çalıştığımı fark ettim.
- İman , aşk gibidir. Gözleri köreltir , beyni mühürler.
o saçma yorum senin doğma sebebinden daha mantıklı
Silneresini saçma bulduğunu da söyle de laf cambazlığını derecesi görünsün bebeem
YanıtlaSilnoldu gülüm niye zoruna gitti? adam yazmış işte ne güzel
YanıtlaSilBunları,çok koyu bir müslümanken,deist olmuş biri olarak yazıyorum : Bu masallar bin yıllardan beri süregelen masallardır,tabii ki de yorumlana yorumlana eklemeler,çıkartmalar,sağlamlaştırmalar olacaktır.Hayırlısı benim düşüncesi nefiste vardır derken,meleklerin nefisten mahrum yaratıklar olduğu bilinmektedir.Burada bir kere islam bilimiyle çelişiyor beyefendi.Evde tek başına yalnız oturup silahı kafasına dayayıp intihar eden bir çok insan var,kendini vurmasaydı da zaten ölecekti diye düşünmek komiktir.Öyle olsaydı eğer Allah zaten intiharı yasaklamazdı.Tekrar tekrar okuyup buraya yazıyorum çelişkileri daha rahat saptamak adına.Ayrıca yaratılmışların en üstünü ve en şereflisi diye bir model yaratacak bir tanrı olsam,onun hiçbir genetik kodunu başka hayvanla benzer kılmazdım.Yaratıcının da buna gücü yetiyor olsa gerek (ti eğer bir yaratıcı olsaydı). Benim şahsi kanaatim,bir yaratıcı bir dizayncı olması muhtemel,yoksa şaşırmam,varsa da şaşırmam.Ama eğer varsa o kesinlikle bedevi muhammed in Allah ' ı değil.
YanıtlaSilKüfürlü, aşağılayıcı, hakaret içeren, içinde fikir barındırmayan ve yazı içeriğiyle ilgili olmayan yorumlar yayınlanmayacaktır.
Emoji